“Акасига тор шим, синглисига калта юбка, онасига конфет заводи, отасига ароқ заводи,..”… Халқимизнинг суюкли актёри Эргаш Каримов тилидан янграйдиган бу жумлалар барчамизга таниш, бу сўзларни ҳар эшитганимизда юзимизга беихтиёр табассум югуради, миллий телеминиатюрачиларимизнинг маҳоратига тасаннолар айтамиз. Жамиятдаги исрофгарчилик, ортиқча дабдабабозлик каби иллатларнинг устидан кулинган бу асарни ҳар сафар экран орқали тамоша қилар эканмиз, мириқиб куламиз, хордиқ чиқарамиз.
Бироқ, масалага теранроқ назар ташласак, мазкур сатирик телеминиатюра ортига яширинган маънолар, таъбир жоиз бўлса муаммолар анчагина жиддийлигини англаймиз. Юқорида келтирилган иқтибосдан келиб чиқиб айтадиган бўлсак, демак ўша пайтдаёқ йигитларнинг тор шим, қизларнинг эса калта юбка кийишлари воқеъликнинг бир бўлаги бўлган. Бу каби ҳолатлар ўша давр ёшлари томонидан “замонавийлик”, “мода” сифатида эътироф этилган. Буни ўша 60-70 йилларда Америка ва Ғарбда “эркин ҳаёт тарзи” шиори остида бош кўтарган, инсоният тарихида мисли кўрилмаган турли касалликларнинг келиб чиқишига сабаб бўлган жинсий эркинлик, оила институтининг инқирозига олиб келган бир жинслилар “севгиси”, гиёҳвандлик, маишатпарастлик, ҳар қандай ҳолатда ҳам бу дунёдан завқ олиб, ўйнаб-кулиб қолиш ғояларининг Собиқ Иттифоқ ҳудуди аҳолисининг ёшлар қатламига ҳам маълум маънода таъсири бўлгани билан изоҳлаш мумкин.